-
Модул 1. Основи на дислексијата 15
-
Lecture1.1
-
Lecture1.2
-
Lecture1.3
-
Lecture1.4
-
Lecture1.5
-
Lecture1.6
-
Lecture1.7
-
Lecture1.8
-
Lecture1.9
-
Lecture1.10
-
Lecture1.11
-
Lecture1.12
-
Lecture1.13
-
Lecture1.14
-
Quiz1.110 questions
-
-
Модул 2. Детекција на дислексијата 23
-
Lecture2.1
-
Lecture2.2
-
Lecture2.3
-
Lecture2.4
-
Lecture2.5
-
Lecture2.6
-
Lecture2.7
-
Lecture2.8
-
Lecture2.9
-
Lecture2.10
-
Lecture2.11
-
Lecture2.12
-
Lecture2.13
-
Lecture2.14
-
Lecture2.15
-
Lecture2.16
-
Lecture2.17
-
Lecture2.18
-
Lecture2.19
-
Lecture2.20
-
Lecture2.21
-
Lecture2.22
-
Quiz2.110 questions
-
-
Модул 3. Техники и алатки за работа со учениците со дислексија 17
-
Lecture3.1
-
Lecture3.2
-
Lecture3.3
-
Lecture3.4
-
Lecture3.5
-
Lecture3.6
-
Lecture3.7
-
Lecture3.8
-
Lecture3.9
-
Lecture3.10
-
Lecture3.11
-
Lecture3.12
-
Lecture3.13
-
Lecture3.14
-
Lecture3.15
-
Lecture3.16
-
Quiz3.110 questions
-
-
Модул 4. Психолошка слика на учениците со дислексија 18
-
Lecture4.1
-
Lecture4.2
-
Lecture4.3
-
Lecture4.4
-
Lecture4.5
-
Lecture4.6
-
Lecture4.7
-
Lecture4.8
-
Lecture4.9
-
Lecture4.10
-
Lecture4.11
-
Lecture4.12
-
Lecture4.13
-
Lecture4.14
-
Lecture4.15
-
Lecture4.16
-
Lecture4.17
-
Quiz4.110 questions
-
Лоша слика за себе и фрустрации
Лоша слика за себе – Првите години од образованието се периодот кога секое дете ја гради сликата за себе и период кога детето треба да го разреши конфликтот помеѓу позитивната слика за себе и инфериорноста. Кога детето наидува на грешки и фрустрации, тоа учи дека е инфериорно во однос на другите и дека неговите напори даваат многу мали резултати. Самодовербата и позитивната слика за себе доаѓаат со постигнувањето на успеси во училиште. Кога едно дете кое нема дислексија покажува успех во училиште тоа си го припишува на своите вложувања. Кога тоа исто дете ќе направи грешка, тоа му е знак и мотив да се потруди повеќе. Кога пак едно дете со дислексија ќе покаже успех, тоа го припишува на среќни околности, а кога ќе направи грешка тогаш тоа едноставно се гледа себеси како глупаво. Наместо чувство на моќност и продуктивност, тие имаат чувство дека околината ги контролира и дека се некомпетентни и инфериорни. Истражувачите укажуваат дека ваквото чувство на инфериорност особено се развива околу десеттата година. После оваа возраст е многу тешко да се изгради позитивната слика за себе, а со тоа и самодоверба. Ова е моќен аргумент за рана интервенција.
Фрустрациите кај децата со дислексија воглавно доаѓаат од таму што тие не можат да ги исполнат очекувањата од околината. Родителите и наставниците гледаат бистро дете со ентузијазам кое и покрај напорите не може добро да чита и да пишува. Со тек на време може да се слушне: „Но тој е толку бистро дете – барем малку повеќе да се потруди“. Иронично, но никој не знае всушност колку тие деца се трудат. Кај учениците со дислексија болката што не можат да го постигнат очекуваното е огромна, особено кај оние ученици кои се стремат кон перфекционизам, а не можат да го достигнат. Тие се развиваат во личности кои мислат дека правењето на грешки е вистински ужас.
Постојаните етикетирања како мрзеливи, глупави, неспособни, ретардирани придонесуваат за постојано зголемување на фрустрациите кај учениците.