Гнев

Гневот е исто така честа појава кај лицата со дислексија. Гневот се јавува како последица на  фрустрациите од лошиот успех и од неприфаќањето оd страна на соучениците. Гневот најчесто се изразува кон  наставниците, соучениците, а не ретко и кон родителите. Тие всушност се гневни и на самите себе. Во училиште, најчесто, за да не им бидат разоткриени грешките од кои тие најмногу се плашат, учениците со дислексија се максимално пасивни. Но кога детето ќе дојде дома, во безбедна средина, силното чувство на гнев е насочено кон мајката која се обидува да му помогне. Детето уште помалку сака да прави грешки пред родителот и истовремено да го разочара и да не ги исполни неговите очекувања.

Од друга страна токму ученикот со дислексија може да биде и оној ученик кој што е најнемирниот или ученикот со најнепримерно поведение во одделението или класот.  Која стратегија ќе ја примени ученикот дали ќе биде повлечен или непримерен зависи од самиот него или од опкружувањето. Некогаш ученикот преку тоа што создава проблеми во училиштето го изразува својот гнев. Во периодот на адолесценција, кај младите се јавува огромен внатрешен конфликт поради посакуваната независност од домашните, наспроти зависноста од родителите кои му помагаат при учењето. Затоа гневот на адолесцентите со дислексија , најповеќе е насочен кон оние од кои се зависни, односно родителите. Од овие причини, тешкотиите со кои се соочуваат родителите на адолесцентите со дислексија , во обидот да им помогнат , се огромни па дури и непремостливи.